مسئولیت حمل کنندگان جاده ای در حمل و نقل بین المللی کالا براساس کنوانسیون CMR و آسیب شناسی بیمه های CMR

بخش قابل توجهی از حمل و نقل بین المللی کالا از طریق جاده بین کشورهای مختلف انجام می شود. از آنجا که قوانین و مقررات ناظر بر حمل و نقل جاده ای کشورها با یکدیگر تفاوت دارد، تعریف روابط حقوقی میان فرستنده، گیرنده، حمل کننده و سایر ذینفعان با توجه به قوانین مختلف کشورها امری دشوار و چالش برانگیز است. در یک حمل و نقل بین المللی کالا حداقل دو کشور(کشورمبداء حمل و کشور مقصد حمل) و قوانین حاکم بر آنها درروابط حقوقی حمل و نقل دخیلند.
کنوانسیون قرارداد حمل و نقل بین المللی جاده ای کالا ) CMR ( با هدف یکسان سازی و تعریف روابط حقوقی مشخص برای ذینفعان حمل و نقل در سال 6591 میلادی شکل گرفت و ج. ا. ایران نیز از سال 6731 شمسی به این کنوانسیون پیوست. در نتیجه شرایط کنوانسیون CMR برای کلیه حمل های جاده ای بین المللی که بخشی از حمل در کشور ایران اتفاق می افتد(واردات، صادرات و ترانزیت)حاکم است.

آقای وحید حائری، در این مقاله به مسئولیت حمل کنندگان جاده ای در حمل و نقل بین المللی کالا براساس کنوانسیون CMR و آسیب شناسی بیمه های CMR پرداخته اند.